22 okt Reisverslag 15 | Palmerston
Plastic recyclen op Palmerston
Stel je voor; je hebt een grote passie voor de liefde, een bovenmatig grote kinderwens en een eigen eiland, wat moet je dan? Sir William Marsters, een avontuurlijke zeiler uit Engeland, wist hier wel raad mee. In 1863 had hij een uitzonderlijke goed idee, en besloot samen met zijn drie vrouwen op Palmerston te wonen. Een eiland zo ver weg van alles, dat je er weken over doet om er te komen. Het verbaasde ons dan ook enorm om te horen en te zien hoeveel plastic hier aanspoelt.
Eenmaal gesetteld op Palmerston, begon het avontuur voor William pas echt. Hij moest samen met zijn drie vrouwen een manier van leven ontwikkelen om midden in de Pacific, afgesloten van de rest van de wereld, een bestaan op te bouwen. Het eiland werd in 3 delen verdeeld, waarbij elke vrouw haar eigen stuk toebedeeld kreeg. Al snel werden de eerste junior Marsters geboren met als uiteindelijk resultaat dat William 21 kinderen bij zijn 3 vrouwen verwekte.
Tegenwoordig is Palmerston nog steeds bewoond door de Marsters familie, en mogen alleen Marsters of mensen die getrouwd zijn met een Marsters op het eiland wonen. Ook is het eiland zelfvoorzienend en leven ze van hun eigen schone opgewekte energie en opgevangen regenwater. Op het moment dat wij er waren, woonden er 32 Marsters en 11 Marsters kinderen op het eiland.
Bij aankomst kregen we van Arthur, een vriendelijke lachende Marsters, te horen dat er veel plastic op het eiland aanspoelt en dat ze regelmatig clean-ups organiseren. We besloten om de school op te zoeken en in contact te komen met de juf. Al snel ontmoetten we een erg enthousiaste Australische docente, die ons vertelde dat er op de hele school 9 kinderen zitten, in de leeftijd van 6 tot 17 jaar. Ook vertelde ze ons hoe de kinderen onderwijs krijgen om het eiland en de dieren te beschermen. Er komen jaarlijkse verschillende wetenschappers langs voor onderzoek, waarbij de kinderen mogen helpen. Ook tijdens de beach clean-ups helpen de kinderen vaak mee, maar ze recyclen het plastic niet. Voor ons een mooie mogelijkheid om de kinderen te inspireren hoe je met verschillende eenvoudige machines plastic kan recyclen. We spraken af om donderdagochtend een presentatie en een workshop te geven.
Als de wekker vroeg gaat, voel ik nattigheid in mijn bed. Sinds hele lange tijd had het niet zo hard geregend als deze donderdagochtend. Omdat het dak in de kuip tijdens een overstag een scheur van 2 meter had opgelopen, was het donderdagochtend oorlog aan boord. Er lag bijna meer water in de boot dan erbuiten. Dit was een tropische regenbui met erg veel regen. Omdat de schoolactiviteit grotendeels buiten gepland was, was er geen enkele kans om met al onze spullen naar het dorpje te gaan en plastic te gaan recyclen. Laat staan om onze zonneoven te gebruiken. We besloten de afspraak naar vrijdag te verplaatsen, in de hoop dat het beter weer zou worden. Dit was meteen onze laatste kans, want zaterdag stond de tocht naar Niue alweer gepland.
Gelukkig was het vrijdag prachtig weer en stond de hele school ons op te wachten toen we, gewapend met een kruiwagen vol spullen en twee recyclemachines, aankwamen. Als verrassing was niet alleen de school er, maar ook de hele community inclusief de priester en het hoofd van het eiland. Wat een eer om samen met de gehele bevolking het plastic probleem aan te pakken.
Na onze presentatie en gesprekken over zelfvoorzienend leven en het plastic probleem, zijn we samen plastic gaan recyclen. De kinderen helpen ons bij het hele proces, zodat de kinderen met veel verwondering ervaren hoe het is om te recyclen. De kinderen gaan eerst aan de slag met de shredder om het plastic te versnipperen. Vervolgens wordt de pers zorgvuldig gevuld met het plastic en wordt deze in de zonneoven geplaatst. De eerste vraag die ik te horen krijg van één van de kinderen, is of het smeltproces naar pork chop sticks ruikt. Ik leg hem uit dat het meer naar barbecue chicken ruikt en vol verwondering wordt er naar het proces gekeken. Het resultaat? Een prachtige unieke bloempot met het lokale plastic van Palmerston. Een collectors item, want we hebben er maar 3 kunnen maken van het plastic van Palmerston.
Weet jij een uniek gebouw, bedrijf of omgeving waar deze bloempot kan komen te staan om het plastic afval verhaal te vertellen? Of kun jij er voor zorgen dat deze bloempot op een bijzondere plek in de wereld kan komen te staan? Laat het ons dan weten. PM of mail ons naar info@4greenfoundation.com. Op deze manier creëren we samen meer impact en dringen we het gebruik van plastic terug.
