17 jan Reisverslag 5 | Gran Canaria – Kaapverdië

5 | Gran Canaria – Kaapverdië 7 nov – 8 dec 2017

2 dagen na onze aankomst op Gran Canaria komen onze vriendinnetjes langs. We hebben dus nog mooi de tijd om de boot weer te ontzouten en de nodige klusjes te doen. Van alle maritieme shops die er zijn is er geen 1 in de mogelijkheid onze Victron omvormer te repareren. Hiervoor zal de unit moeten worden overgevlogen naar het vaste land. Omdat het bij ons waarschijnlijk om een garantiegeval gaat, besluiten we hem niet op te sturen, wie weet krijg je dat ding pas na een paar weken terug. Mañana, mañana….. Wel vertellen ze ons dat er op Tenerife een service-center zit. Wanneer ik ze contact spreekt er niemand Engels en vraag ik me af hoe goed het gaat komen, als we daar over 2 weken aan zullen komen.

De tijd met de vriendinnetjes op dit warme eiland is heerlijk. Iedereen gaat even zijn eigen gang en heeft wat quality-time omdat de volgende ontmoeting op zijn vroegst pas over een half jaar is. Het heeft echter niet kunnen voorkomen dat ik na de vakantie een punt achter de relatie heb gezet omdat 3-4 jaren zonder elkaar wel erg lang zijn. Een moeilijke beslissing, maar voor mij geeft het wel een beetje meer rust is mijn hoofd.

Denise aan boord van de New Nexus

Na een week op Gran Canaria staat onze volgende afspraak alweer gepland, ditmaal op Lanzarote. Hier zullen wij Miek en Joop, respectievelijk 72 en 69 jaar, ontmoeten om 5 dagen mee te zeilen als onderdeel van onze crowdfunding-actie afgelopen jaar. We maken iedere dag een tochtje waarna we gaan zwemmen of snorkelen. Lanzarote heeft het helderste water tot nu toe en als we bij Lobos het anker op 10 meter diepte laten vallen om te gaan snorkelen zien we het gewoon liggen. Fantastisch! Helaas heeft het koraal hier plaats moeten maken voor dood gesteente, maar de vissen zijn er nog in overvloed.

Eén van de dagen daarna wanneer ik met Bas bij playa Papagaya aan het snorkelen ben zien we een enorme tot dan toe rog genoemd. Sierlijk beweegt het beest over de grond en zijn bewegingen hebben wel wat weg van een haai. Wanneer we even later een nog groter exemplaar, zeg een meter lang, met zijn schutkleur op de stenen zien liggen duik ik eropaf. Het plan was de vis te aaien maar wanneer ik vlakbij ben durf ik het toch niet goed. Ik gooi een steentje naar hem dat op zijn rug komt te liggen maar hij geeft geen kick. Bas duikt en haalt de steen van zijn rug waarop het beest al wat geïrriteerd reageert en begint rustig weg te zwemmen. Ik neem nogmaals een duik en met de flippers naast elkaar op en neer duik ik er achteraan. Plots draait het beest zich om en zie ik dat het met zijn bek open tot 3 keer toe een soort van aanval richting mij pleegt. Ik toeter het uit door mijn snorkeltje en Bas pist in zijn broek van het lachen. Wanneer we later opzoeken wat voor dier het was blijkt het een zee-engel te zijn, een haaiachtige met scherpe kleine tandjes.

De dagen die volgen zijn heerlijk relax en het weer is nog altijd goed. Een stralend blauwe hemel en zo’n 27 graden maken de omstandigheden tijdens onze zeiltochten op Lanzarote af.

Tjerk

Wanneer het de laatste dag te hard waait om te zeilen besluiten Miek, Joop, Niels en ik met de auto naar een oude vulkaan op het eiland te gaan die zo’n 100 jaar geleden voor het laatst uitbarstte. Wat een hel moet het hier geweest zijn met alle gloeiende lavastromen. Erg imposant allemaal, echter daarom ook enorm toeristisch.

Wanneer Miek en Joop zijn vertrokken besluiten we zo snel mogelijk naar Tenerife te zeilen. Met de wind pal van achteren was dit een mooi moment om voor het eerst onze asymmetrische spinnaker te testen. Dit zeil heeft een oppervlakte van 80 vierkante meter, evenveel als al onze andere zeilen bij elkaar. Het doek knispert nog aan alle kanten en bij gebrek aan wind valt het zeil afwisselend volledig samen om vervolgens zich weer volledig te vullen met wind. Het resultaat hiervan is een enorme klap alsof er met een zweep wordt geslagen. Niet echt rustig dus, en we besluiten het zeil weer naar binnen te halen.

Na anderhalve dag bereiken we Tenerife. We huren een autootje om met de zware omvormer naar het service center aan de andere kant van het eiland te rijden. We staan met open mond te kijken wanneer de eigenaar ons meteen mee naar de werkplaats neemt en begint met het vervangen van de printplaat. Gelukkig geen discussie of het onder garantie valt of niet, het laten zien van de aankoopsom is genoeg. Super service van Victron!

Schrobben van de boot

De weerkaartjes laten rond de Canarische eilanden een grote paarse vlek zien. Geen wind! Ook de voorspellingen laten de komende 2 weken geen wind voor Tenerife zien. 150 mijl ten zuiden van Tenerife zit wel een continu front met stabiele NO wind. We besluiten na 5 dagen Tenerife te verlaten en dobberen de eerste 2 dagen onder Gran Canaria door richting de kust van Mauritanie. Het onderwaterschip krijgt een schrobbeurt omdat de eerste pokken en langhalsen reeds aangegroeid zijn. Deze vallen na het schrobben de 4000 meter diepte onder ons in. Niet te lang nadenken wat er onder ons zit! Precies zoals voorspeld pikken we na 150 mijl de wind op en zullen deze wind tot Kaapverdie niet meer uit de zeilen verliezen. Onze gennaker, de asymmetrische spinnaker, doet weer dienst en dit keer zonder luid geknisper. Met een snelheid van tussen de 6-8 knopen varen we voor de wind naar Sal. Bij deze snelheid levert de elektrische motor door te regenereren zo tussen de 400-500 Watt zodat de accu’s continue vol zitten. Dat betekent dat we uitgebreid kunnen koken, brood bakken, camera’s opladen en x-boxen, om maar een paar van onze eerste levensbehoeften tijdens de reis op te noemen.

Cursus Spaans vanuit de hangmat

De nep octopussen die achter de boot hangen zien er blijkbaar ook aantrekkelijker uit bij deze hogere snelheid en binnen een mum van tijd giert de slip van de eerste hengel al. Een mooie tonijn hangt even later aan een touw achter de boot om te verbloeden. Ons visprotocol werpt zijn vruchten af. De volgende dagen eten we tonijn. In de ochtend tonijnsalade, in de middag wraps met tonijn met ook een toastje tonijnsalade, in de avond gegrilde tonijnsteak, sushi met tonijn of pasta met…. jawel tonijn. De hengels liggen de volgende dagen binnen in de angst nog meer tonijn te moeten eten.

We komen midden op de oceaan nog 2 schildpadden tegen die aan het oppervlakte liggen te zonnebaden. We blijven ons verbazen over hoe die beesten de weg vinden. Ze moeten wel een zintuig hebben waar ik, met het fantastische richtingsgevoel dat ik van mijn moeder heb geërfd, jaloers op ben. Inmiddels is het schip volledig rood door overwaaiend zand uit de Sahara. Ons zicht beperkt zich tot zo’n 2 mijl ver maar na 9 dagen zien we dan toch echt land!

We gooien de laatste mijlen nog een hengel in om iemand op Sal blij mee te maken, we weten dan nog niet wie. Een half uurtje later hangt een mooie tonijn aan de lijn en gaat Bas het gevecht aan. Net voor we op de ankerplek aankomen heeft Bas het gevecht gewonnen. Met de tonijn achter de boot aan komen we de ankerplek van Sal binnen en laten het anker zakken op 4 meter diepte. Jayjay, de bootjongen voor het vullen van water, diesel en taxi naar de kade verwelkomt ons in zijn rood, wit, zwarte boot. ‘No stress!’ luidt het motto hier en daar kunnen wij prima inkomen. Jayjay blijkt onze vriend voor de rest van ons verblijf sinds we hem de tonijn hebben overhandigd. Zijn gezin kan weer een aantal dagen eten en onze eerste goede daad op dit eiland is verricht. Met onze aankomst hebben we officieel Europa verlaten en is de eerste mijlpaal bereikt. Dat voelt goed!

Bas aan het snorkelen